Bonriparo Castle #1188

Περιγραφή

Το φρούριο αρχικά κατασκευάστηκε κατά τη Δεύτερη Βυζαντινή Περίοδο, γύρω στο 1185, και ήταν τότε γνωστό ως Πύργος του Μελισσηνού.

Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1204, η Κρήτη παραχωρήθηκε στον Βονιφάτιο του Μομφερράτου, έναν από τους ηγέτες της Δ' Σταυροφορίας. Ο Βονιφάτιος πούλησε το νησί στους Βενετούς για 1.000 αργυρά μάρκα. Ωστόσο, εκείνη την εποχή οι Βενετοί ήταν απασχολημένοι με τα εδάφη τους αλλού, ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στον Ενρίκο Πισκατόρε, έναν Γενουάτη πειρατή, να καταλάβει την Κρήτη το 1206. Γρήγορα άρχισε να χτίζει και να επισκευάζει οχυρώσεις σε όλο το νησί, συμπεριλαμβανομένου αυτού του κάστρου, το οποίο ονόμασε Bonriparo (που σημαίνει «Οχυρό»). Οι ντόπιοι αργότερα το ονόμασαν «Μονοπάρι».

Μέχρι το 1211, οι Βενετοί είχαν ανακτήσει τον έλεγχο της Κρήτης, πληρώνοντας τον Πισκατόρε για να εγκαταλείψει το νησί. Η βενετική κυριαρχία στην Κρήτη διήρκεσε έως το 1645, όταν οι Οθωμανοί κατέλαβαν το νησί.

Το Μονοπάρι συνδέεται με την αποκαλούμενη επανάσταση των «Δύο Σιβρύτων», που πήρε το όνομά της από τις δύο ορεινές περιοχές του Ρεθύμνου—το Αμάρι (Άνω Σίβρυτος) και τον Άγιο Βασίλειο (Κάτω Σίβρυτος). Αυτή η επανάσταση, που έλαβε χώρα από το 1217 έως το 1236, είναι επίσης γνωστή ως επανάσταση των Σκορδίληδων και των Μελισσηνών. Ξεκίνησε όταν ο Βενετός καστελλάνος του Bonriparo, Πέτρος Φιλικανέβο, έκλεψε άλογα και πρόβατα από την οικογένεια Σκορδίλη. Ο Ιωάννης Σκορδίλης υπέβαλε παράπονο στον Βενετό Δούκα, Παύλο Κουρίνο, αλλά το αίτημά του αγνοήθηκε, προκαλώντας μια μεγάλης κλίμακας εξέγερση στις δύο επαρχίες. Η επανάσταση έληξε το 1236, όταν οι Βενετοί συμφώνησαν να παραχωρήσουν ίσα δικαιώματα και προνόμια στις οικογένειες Σκορδίλη και Μελισσηνού.