Ενετικό Κάστρο #1210

Περιγραφή

Ένα οχυρό υπήρχε ήδη σε αυτό το μικρό νησί τον 14ο αιώνα, αλλά οι Βενετοί άρχισαν να χτίζουν το τωρινό κάστρο αργότερα, το 1573, ως μέρος των προσπαθειών τους να ενισχύσουν την άμυνα του λιμανιού της Σούδας και να ελέγξουν την είσοδο του κόλπου. Την κατασκευή επέβλεψε ο αρχιτέκτονας Λατίνο Ορσίνι. Οι εργασίες προχώρησαν γρήγορα και μέσα σε έναν χρόνο εγκαταστάθηκαν τα πρώτα κανόνια. Από τότε και μέχρι την τουρκική εισβολή του 1645, το φρούριο υπέστη συνεχή συντήρηση και βελτιώσεις. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το κεντρικό ναό, που χτίστηκε το 1585 και παραμένει καλά διατηρημένο, κατασκευάστηκε. Αυτός ο ναός φιλοξενούσε αρχικά κληρικούς από το τάγμα του Αγίου Αυγουστίνου, καθώς υπήρχε ένα μοναστήρι Αυγουστίνων στο νησί πριν την κατασκευή του κάστρου.

Όταν τα Χανιά καταλήφθηκαν από τους Τούρκους το 1646, το φρούριο της Σούδας επίσης δέχθηκε επίθεση. Παρ' όλα αυτά, η μικρή ομάδα υπερασπιστών το προστάτεψε με επιτυχία. Μετά την πτώση του Χάνδακα (της σύγχρονης Ηρακλείου) το 1669, το νησί παρέμεινε υπό βενετική κυριαρχία μέσω διαπραγματεύσεων. Παρέμεινε υπό βενετική κυριαρχία μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου 1715, όταν τελικά παραδόθηκε στους Τούρκους μετά από μια μακρά πολιορκία, κατά την οποία οι υπερασπιστές αντιστάθηκαν για 72 ημέρες.

Οι Τούρκοι κατείχαν το νησί μέχρι το 1898, όταν αποσύρθηκαν από την Κρήτη. Κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας τους, δεν έκαναν σημαντικές αλλαγές στο φρούριο, πέρα από τη μετατροπή του κεντρικού ναού σε τζαμί αφιερωμένο στον Σουλτάνο Γαζί Αχμέτ Χαν.

Το νησί της Σούδας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κρητική ιστορία, ιδιαίτερα στους αγώνες για την ανεξαρτησία, λειτουργώντας τόσο ως στρατηγικό στρατιωτικό σημείο όσο και ως καταφύγιο για επαναστάτες κατά την τουρκική κατοχή, όσο ήταν ακόμα υπό βενετική κυριαρχία.

Στην 1η Φεβρουαρίου 1913, η ελληνική σημαία υψώθηκε για πρώτη φορά στο νησί, πριν από την επίσημη ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το νησί πέρασε υπό τη δικαιοδοσία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ως μέρος ενός ευρύτερου αμυντικού σχεδίου για το λιμάνι. Το 1966, το Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας φύτεψε δέντρα στο νησί, το οποίο προηγουμένως ήταν άγονο, και η Σούδα συνεχίζει να χρησιμοποιείται ως ναυτική βάση. Για τον λόγο αυτό, η πρόσβαση στο νησί της Σούδας και η λήψη φωτογραφιών ήταν απαγορευμένες για πολλά χρόνια.

Μετά από επίμονες αιτήσεις της τοπικής κοινότητας, ο στρατός ήρε τους περιορισμούς του, και στα τέλη της άνοιξης του 2007, οι επισκέπτες επιτράπηκε να επισκεφθούν το νησί δύο φορές την εβδομάδα, χάρη στη συνεργασία του ναυστάθμου Κρήτης, της 28ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και του δήμου Σούδας. Η μεταφορά είναι διαθέσιμη από το λιμάνι της Σούδας.