Λευκός Πύργος Θεσσαλονίκης #1359

Περιγραφή

Είναι το πιο διάσημο κάστρο της Ελλάδας και αποτελεί σύμβολο της Θεσσαλονίκης.

Κατά τη μακρά ιστορία του, το όνομα και ο σκοπός του πύργου άλλαξαν πολλές φορές. Τον 18ο αιώνα ήταν γνωστός ως "Φρούριο της Καλαμαριάς", ενώ τον 19ο αιώνα αναφερόταν ως "Πύργος των Γενιτσάρων" ή "Κόκκινος Πύργος". Το 1890, ένας φυλακισμένος ασβέστωσε τους τοίχους του πύργου με αντάλλαγμα την ελευθερία του, με αποτέλεσμα να αποκτήσει το όνομα "Λευκός Πύργος".

Σύμφωνα με περιγραφές ταξιδιωτών και ιστορικές αναπαραστάσεις της πόλης, το τμήμα του τείχους κατά μήκος της παραλίας, το οποίο κατεδαφίστηκε το 1867, είχε τρεις πύργους. Ο Λευκός Πύργος βρισκόταν στο ανατολικό άκρο, συνδεόμενος με το ανατολικό τείχος. Η ακριβής ημερομηνία κατασκευής του δεν είναι σαφής, αλλά πιθανότατα χτίστηκε τον 15ο αιώνα μετά την τουρκική κατάκτηση της Θεσσαλονίκης, αντικαθιστώντας έναν βυζαντινό πύργο που αναφέρεται από τον Ευστάθιο, Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, στην περιγραφή του για την πολιορκία από τους Νορμανδούς το 1185.

Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912, ο πύργος έγινε δημόσια περιουσία. Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, φιλοξένησε το κέντρο επικοινωνιών των συμμαχικών δυνάμεων, ενώ το 1916, ο πρώτος του όροφος χρησιμοποιήθηκε για την αποθήκευση αρχαιοτήτων που είχαν ανασκαφεί από τους Βρετανούς στον τομέα τους. Ο πύργος υπηρέτησε επίσης διάφορους ρόλους, όπως ως βάση για την αντιαεροπορική άμυνα της πόλης, μετεωρολογικό εργαστήριο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έδρα των ναυτοπροσκόπων, που ήταν οι τελευταίοι κάτοικοι πριν την αποκατάστασή του. Το δημοφιλές καφέ και το θέατρο "Λευκός Πύργος" βρισκόταν κοντά στις αρχές του 20ού αιώνα, αλλά κατεδαφίστηκαν το 1954 όταν επεκτάθηκε το γύρω πάρκο.