Μεσαιωνικό Κάστρο Υπάτης #1261

Περιγραφή

Η ιστορία που ακολουθεί αναφέρεται στην πόλη της Υπάτης και όχι μόνο στο κάστρο, το οποίο πιθανότατα αποτελούσε απλώς μέρος της αρχαίας και μεσαιωνικής πόλης—ίσως την ακρόπολή της. Δεν είναι ξεκάθαρο εάν το κάστρο χρησίμευε ως το κύριο κέντρο δραστηριότητας και διοίκησης, και μάλλον δεν το έκανε.

Η Υπάτη, ένα χωριό στη Φθιώτιδα, ήταν γνωστή κατά τον Μεσαίωνα και την Οθωμανική περίοδο ως Νέαι Πάτραι ή κοινώς Πατρατζίκι. Ήταν η πρωτεύουσα του Δουκάτου των Νέων Πατρών.

Ο λόφος όπου βρίσκεται το κάστρο οχυρώθηκε για πρώτη φορά την ελληνιστική περίοδο. Τα τείχη ξαναχτίστηκαν τον 6ο αιώνα κατά τη βασιλεία του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Μέχρι το 869, η πόλη αναφερόταν ως Νέαι Πάτραι, ή Νεοπατρία, όπως την αποκαλούσαν οι Φράγκοι.

Το 1204, μετά την Δ' Σταυροφορία και την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης, οι Φράγκοι κατέλαβαν το κάστρο. Στη συνέχεια, το κατέλαβαν οι Έλληνες του Δεσποτάτου της Ηπείρου το 1218. Το 1267 παραχωρήθηκε στον Ιωάννη Άγγελο Κομνηνό (τον νόθο γιο του ηγεμόνα της Ηπείρου), ο οποίος επισκεύασε το κάστρο και ίδρυσε το Δουκάτο των Νέων Πατρών το 1271.

Το 1318-1319, οι Αλμογάβαροι της Καταλανικής Εταιρείας επεκτάθηκαν στη νότια Θεσσαλία, αφού κατέκτησαν μεγάλο μέρος του Δουκάτου των Αθηνών. Υπό την ηγεσία του Αλφόνσο Φρειδερίκου, ινφάντη του Βασιλείου της Σικελίας, τα νέα κατακτημένα εδάφη οργανώθηκαν σε δουκάτο και ενώθηκαν με το Δουκάτο των Αθηνών ως νέα κτήματα του Στέμματος της Αραγωνίας. Το Δουκάτο χωρίστηκε σε καπετανάτα, όπως το Σιδηρόκαστρο, η Νεοπατρία και η Σαλώνα (η σύγχρονη Άμφισσα).

Σταδιακά, οι επιθέσεις από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία μείωσαν την έκταση του δουκάτου, μέχρι που τα εναπομείναντα εδάφη του καταλήφθηκαν από τη Δημοκρατία της Φλωρεντίας το 1390.

Η πόλη κατακτήθηκε τελικά από τους Τούρκους το 1393.