Πύργος Ανδρονίκου Λαπαρδά #1326

Περιγραφή

Ο Κάσσανδρος, επιδιώκοντας να διεκδικήσει τον θρόνο της Μακεδονίας, παντρεύτηκε τη Θεσσαλονίκη, την ετεροθαλή αδελφή του Αλεξάνδρου, και προς τιμήν της έδωσε το όνομά της στη νέα πόλη, η οποία δημιουργήθηκε με την ένωση 26 πολισμάτων γύρω από τον Θερμαϊκό κόλπο.

Οι πρώτες οχυρώσεις της πόλης ξεκίνησαν λίγο μετά την ίδρυσή της, τον 3ο αιώνα π.Χ. Η ύπαρξη των τειχών επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι το 279 π.Χ., όταν οι Κέλτες (Γαλάτες) εισέβαλαν στην Ελλάδα, αποκρούστηκαν στα τείχη της Θεσσαλονίκης και αναγκάστηκαν να κινηθούν προς νότο, στους Δελφούς και την Αιτωλία.

Το μέγεθος και η έκταση της ελληνιστικής πόλης δεν έχουν ακόμα διερευνηθεί επαρκώς. Υπάρχουν ελάχιστα αρχαιολογικά δεδομένα και ιστορικές μαρτυρίες για το αρχικό τείχος και τις πρώιμες ρωμαϊκές φάσεις του.

Τον 2ο αιώνα π.Χ., η πόλη, όπως και η υπόλοιπη Ελλάδα, κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους. Το 58 π.Χ., ο Κικέρων, σε εξορία από τη Ρώμη, βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σημείωσε ότι τα τείχη της πόλης ήταν σε κακή κατάσταση και ότι οι κάτοικοι φοβούνταν επιδρομές από τα θρακικά φύλα. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι οι Θράκες απωθήθηκαν εύκολα έξω από τα τείχη.

Γύρω στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ., κατασκευάστηκε βιαστικά ένα τείχος με τετράγωνους πύργους, πιθανότατα για την άμυνα απέναντι σε επιδρομές των Γότθων. Αυτό το τείχος αποτέλεσε τη βάση της μεταγενέστερης οχύρωσης, που διατηρείται μέχρι σήμερα. Η νέα οχύρωση φαίνεται ότι διαμορφώθηκε από τα τέλη του 3ου αιώνα έως τα μέσα του 5ου αιώνα. Το τείχος αυτό, πιο σύνθετο σε δομή και υλικά, ενσωμάτωσε το ρωμαϊκό τείχος ως εσωτερικό αντέρεισμα.