Κάστρο Αντιπάρου #1046

Περιγραφή

Η Αντίπαρος κατοικείται από τα αρχαία χρόνια, όταν ήταν γνωστή ως «Όλιαρος». Αργότερα, έγινε μέρος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι το 1207, όταν ενσωματώθηκε στο Δουκάτο της Νάξου υπό τον Βενετό ευγενή Μάρκο Σανούδο, ο οποίος ορίστηκε ηγεμόνας των Κυκλάδων.

Οι Ενετοί αρχικά έδωσαν ελάχιστη προσοχή στο νησί, το οποίο στις αρχές του 15ου αιώνα είχε γίνει ορμητήριο και καταφύγιο για τους πειρατές. Αυτή η κατάσταση άλλαξε όταν ο Τζάκομο Λορεντάνο, ο οποίος είχε παντρευτεί τη Μαρία Σομμαρίπα από την άρχουσα οικογένεια της Πάρου, έγινε κύριος του νησιού.

Ο Λορεντάνο χρηματοδότησε προσωπικά την επανεγκατάσταση της Αντιπάρου, φέρνοντας νέους κατοίκους και χτίζοντας ένα κάστρο το 1440, με ξεχωριστό και μοναδικό αρχιτεκτονικό στυλ. Η κατασκευή περιελάμβανε 24 διώροφα σπίτια διατεταγμένα σε συμπαγή σχηματισμό για τη δημιουργία της εξωτερικής ζώνης, με ένα κεντρικό σημείο ή ανάχωμα.

Το κάστρο και το νησί παρέμειναν στην οικογένεια Λορεντάνο μέχρι το 1480, όταν δόθηκαν ως προίκα στον Domenico Pisani, γιο του δούκα της Κρήτης, ο οποίος παντρεύτηκε τη Fiorenza, κόρη του δούκα της Νάξου.

Το 1537, το νησί λεηλατήθηκε από τον Οθωμανό πειρατή Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα. Στη συνέχεια, έγινε μέρος των εκμεταλλεύσεων της οικογένειας Κρίσπι (από τη Νάξο) έως ότου την κατέλαβαν οριστικά οι Οθωμανοί το 1566, οι οποίοι κυβέρνησαν μέχρι το 1832.