Κάστρο Απαλίρου #1033

Περιγραφή

Η πόλη ιδρύθηκε πριν από τον έβδομο αιώνα, με βάση την αφθονία των υπολειμμάτων αγγείων και των νομισμάτων που είχαν ανακαλυφθεί , παρόλο που δεν υπάρχει γραπτή ιστορία της ίδρυσής της. Η κατασκευή της οχύρωσης είναι πολύ πιθανό να ξεκίνησε κάπως αργότερα, ίσως στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης του αυτοκράτορα Λέοντα Γ' (717–741).

Βρίσκεται στη βάση του λόφου Απαλίρου, το φρούριο χρησίμευε ως ακρόπολη της βυζαντινής πρωτεύουσας εκείνη την εποχή.
Το 1207, μετά την κατάρρευση του Βυζαντίου και την 4η Σταυροφορία, ο Ενετός Μάρκος Σανούδο πολιόρκησε την Απάληρο για 40 ημέρες. Το τελευταίο οχυρό που κατείχαν οι Έλληνες στη Νάξο, η κατάρρευση του κάστρου σηματοδότησε την έναρξη της παρατεταμένης κυριαρχίας των Ενετών στη Νάξο και στις υπόλοιπες Κυκλάδες μέχρι την άφιξη των Οθωμανών το 1537.

Για να είναι πιο κοντά στη θάλασσα, ο Sanudo επέλεξε να χτίσει το φρούριο του στη Χώρα. Έτσι, ο Απάληρος αγνοήθηκε και τελικά έμεινε πίσω. Προκειμένου να εμποδίσουν άλλους πειρατές ή ίσως τους Βυζαντινούς να χρησιμοποιήσουν το κάστρο ως προπύργιο κατά των Ενετών, ένας λογαριασμός ισχυρίζεται ότι ο Sanudo έκαψε το φρούριο αμέσως μετά την κατάληψη του.