Κάστρο Ιωαννίνων #1147

Περιγραφή

Η σημερινή του μορφή χρονολογείται από την ύστερη Οθωμανική περίοδο, αν και διατηρεί πολλά στοιχεία από προηγούμενες βυζαντινές οχυρώσεις, που είχαν χτιστεί πάνω στα θεμέλια ενός ελληνιστικού φρουρίου.

Η πρώτη αναφορά στα Ιωάννινα γίνεται σε ιστορικές πηγές το 879, όταν ο επίσκοπος Ζαχαρίας συμμετείχε στη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης.

Το 1082, ο Νορμανδός ηγέτης Βοημούνδος, γιος του Δούκα της Σικελίας, Ροβέρτου Γυισκάρδου, προσέθεσε ακρόπολη στα ερείπια των υφιστάμενων βυζαντινών οχυρώσεων και άνοιξε μια αμυντική τάφρο. (Ο Βοημούνδος θα γινόταν αργότερα ένας από τους ηγέτες της Πρώτης Σταυροφορίας και τελικά Πρίγκιπας της Αντιόχειας ως «Βοημούνδος Α΄ της Αντιόχειας.»)

Τα Ιωάννινα γνώρισαν σημαντική ανάπτυξη μετά την Τέταρτη Σταυροφορία και την Πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1204, καθώς πολλές εύπορες βυζαντινές οικογένειες κατέφυγαν εκεί στις αρχές του 13ου αιώνα. Από το 1358 έως το 1416, τα Ιωάννινα υπήρξαν πρωτεύουσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου πριν παραδοθούν στους Οθωμανούς το 1430. Από το 1430 έως το 1868, η πόλη ήταν το διοικητικό κέντρο του Πασαλικιού των Ιωαννίνων, μιας περιοχής υπό την κυριαρχία Οθωμανών διοικητών. Η πιο γνωστή προσωπικότητα της περιόδου αυτής ήταν ο Αλή Πασάς, ο οποίος ενίσχυσε τα τείχη του κάστρου και κατασκεύασε ένα δεύτερο εσωτερικό τείχος για την προστασία του παλατιού του και της διοικητικής του έδρας.